บิลลี่ ไพเพอร์ เปิดตัวผู้กํากับ เว็บสล็อตเว็บตรง สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ 1 บาท “สัตว์หายาก” เรียกตัวเองว่า “หนังโรแมนติกคอมเมดี้” และมันไม่ใช่การพูดเกินจริง ฉันไม่สามารถทําให้หัวหรือหางของตลกสีดําเยือกเย็นนี้เกี่ยวกับแม่คนเดียวที่เดทกับเพื่อนร่วมงาน incel ชายแดนที่กระหายสถานะของการแต่งงาน แต่ดูเหมือนว่าจะเกลียดผู้หญิงและไม่ต้องการงานใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างความสัมพันธ์จริง มันเป็นภาพยนตร์ที่เผชิญหน้าและอึดอัดตั้งแต่เริ่มต้นทําให้ผู้ชมห่างเหินด้วยมุมมองและตัวละครที่เอเซอร์บิกที่แลกเปลี่ยนแย็บและตบด้วยวาจาที่มีหนามมากกว่าสิ่งใดที่คล้ายกับความรักที่อบอุ่น นี่หมายถึงตลก แต่หลังจากนั้นไม่นานมันก็รู้สึกแบนและมักจะหมายถึงจิตวิญญาณ มีใครหรืออะไรที่จะหยั่งรากในภาพยนตร์เรื่องนี้? ฉันไม่แน่ใจนัก
ศูนย์กลางของหัวใจที่เย็นชาที่เต้นระบําภายใน “สัตว์หายาก” คือแมนดี้ (ไพเพอร์) แม่เลี้ยงเดี่ยวนิล
ของเด็กชายวัยเจ็ดขวบชื่อลาร์ช (โทบี้ วูล์ฟ) ที่ต่อสู้กับปัญหาพฤติกรรม ชีวิตการทํางานของเธอพัฒนารายการทีวีไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ แต่เป็นที่ที่เธอได้พบกับพีท (ลีโอ บิล) เพื่อนร่วมงานที่คลั่งไคล้การแต่งงานทางศาสนาซึ่งตั้งเป้าหมายในการผลักดันให้เธอยอมรับเขาแม้จะมีความแตกต่าง เดทแรกของพวกเขากําหนดเสียงสําหรับภาพยนตร์ มันเป็นฉากที่อึดอัดที่เติบโตเพียงอึดอัดมากขึ้นกับบทสนทนาแต่ละบรรทัดเช่นเมื่อแมนดี้กล่าวว่าพีทฟังดูเหมือนข่มขืนหลังจากที่เขาบ่นเกี่ยวกับผู้หญิงสมัยใหม่ อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ของพวกเขายังคงพอดีและเริ่มต้นขึ้นโดยพีทพาแมนดี้มาพบกับครอบครัวที่ร่ํารวย แต่ผิดปกติของเขาและคู่รักที่ไม่สบายใจที่เข้าร่วมงานแต่งงานด้วยกัน ที่บ้านแมนดี้ยังต้องเผชิญกับความเจ็บป่วยระยะสุดท้ายของแม่ของเธอแมเรียน (Kerry Fox) และการแสดงตลกของพ่อที่เอาแต่ใจของเธอวิค (เดวิดทิวลิส) เมื่อรวมกันแล้วตัวแปรที่วุ่นวายมากมายในชีวิตของเธอทําให้เธอตัดสินใจว่าเธอต้องการอะไรและอาจไม่ใช่สตรีนิยม “เราสามารถมีได้ทั้งหมด” ในอุดมคติ
ที่ไหนสักแห่งในความยุ่งเหยิงของการระเบิดการล่มสลายและสถานการณ์ทางสังคมที่น่าเบื่อมีความคิดที่น่าสนใจเล็กน้อยเกี่ยวกับผู้หญิงที่รู้สึกถูกดึงระหว่างแรงกดดันของการเป็นแม่การดูแลพ่อแม่และอาชีพ แต่มีน้อยนอกการเป็นแม่ ที่ดูเหมือนจะสําคัญสําหรับแมนดี้ ฉากของเธอกับแมเรียนมักจะไร้ความรักมากกว่าเวลาที่เธอเคยอยู่กับพีทผู้ชายที่เพิ่งแต่งงานไม่ว่าจะอยู่กับใครก็ตาม ไพเพอร์ซึ่งเขียนบทภาพยนตร์ด้วยดูเหมือนจะมีอะไรมากมายที่จะพูด แต่ไม่มีข้อความที่ชัดเจนที่จะยึดมั่น มันจะเป็นภาพยนตร์ที่น่าสนใจมากขึ้นถ้าแทนที่จะเป็นโลกไฮเปอร์เรียลที่ผู้หญิงทุกคนจัดการความวิตกกังวลของเธอด้วยเทคนิคการทําสมาธิเดียวกันและคนส่วนใหญ่ทุกเพศมีแนวโน้มที่จะกระตุกมันพยายามจัดการกับปัญหาใด ๆ ที่เรื่องราวเกิดขึ้น ด้วยการยกเว้นของ Mandy ตัวละครอื่น ๆ เกือบทุกคนมีฟังก์ชั่นเอกพจน์ส่วนใหญ่ทําให้เธอรําคาญทําให้ปัญหาที่ตัวละครที่สนับสนุนแต่ละตัวนํามาสู่โต๊ะเป็นความคิดที่เสร็จสมบูรณ์ครึ่งหนึ่ง
แม้ว่างานเขียนจะสั้นลง แต่การแสดงก็สนุกสนานมากขึ้นอย่างน้อย ไพเพอร์ปรับความเข้มของรอยยิ้มและดวงตาที่สดใสของเธอเพื่อแสดงสิ่งที่แมนดี้กําลังเผชิญอยู่ภายในเช่นเดียวกับความกลัวและความโกรธภายในของเธอรั่วไหลออกมาในมุมมองสาธารณะ ขณะที่พีทบิลโน้มตัวเข้ามารับบทเป็นไอ้งั่งด้วยความมุ่งมั่นเต็มตัวแม้จะไปไกลถึงขนาดโยนร่างของเขาลงกับพื้นเพื่อเลียนแบบอารมณ์โกรธแค้นของเด็ก Thewlis และ Fox แบ่งปันช่วงเวลาที่น่าเกรงขามที่สุดของภาพยนตร์ซึ่งเป็นลมหายใจของการสะท้อนตัวเองที่อาจขยายไปยังส่วนอื่น ๆ ของภาพยนตร์
ในตอนท้ายของภาพยนตร์แมนดี้กล่าวว่าเธอต้องการสิ่งที่ธรรมดาพีทพูดเสมอว่าเขาต้องการ
แม้จะไม่เคยระบุสิ่งนี้ในจุดอื่น ๆ ในภาพยนตร์ นักร้องประสานเสียงของผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยหันหลังให้เธอตอนนี้โห่ร้องคําแถลงของเธอทีละคนในขณะที่เธอขาดความคาดหวังของสตรีนิยม มันเป็นมุมมองที่สั้นเกี่ยวกับสตรีนิยมและในระดับที่ใหญ่กว่าพลวัตทางเพศ ในท้ายที่สุด “สัตว์หายาก” นั้นไม่น่ากลัวมากนักเนื่องจากเป็นการกระทําที่ผิดต่อตัวละครการกระทําของพวกเขาและโลกรอบตัวพวกเขา แม้ว่าภาพยนตร์จะพยายามจบลงด้วยโน้ตหวาน ๆ ที่ยกระดับ แต่ก็ให้ความรู้สึกไม่พอใจเหมือนแคลอรี่ที่ว่างเปล่าและมันก็จะลืมไม่ได้ถ้ารสชาไม่ขมขื่น
ตอนนี้เล่นในโรงภาพยนตร์บางแห่งและพร้อมใช้งานตามความต้องการ
บันทึกทางอารมณ์ที่มืดมนของเทพนิยายรู้สึกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสัมภาษณ์กับลูกชายของเขาสตีฟซึ่งเคยอยู่ใน “ความสุขของการวาดภาพ” แม้ว่าเขาจะปะทะกับพ่อของเขาก็ตาม ตอนนี้สตีฟนั่งอยู่ในฟลอริดาด้วยใบหน้าและเสียงเช่นเดียวกับของพ่อของเขาและยังไม่ได้รับเงินใด ๆ จาก Bob Ross, Incorporated เขากล่าวถึงเรื่องอื้อฉาวและความวุ่นวายทางอารมณ์ด้วยการเปิดกว้างว่ากรอบสารคดีนั้นกล้าหาญเป็นพิเศษเนื่องจากวิชาโหลที่ปฏิเสธการพูดคุยผ่านกล้องเพราะกลัวการตอบโต้ทางกฎหมาย
ตลอดทั้ง “Bob Ross: Happy Accidents, Betrayal & Greed” สร้างความสมดุลในการสนับสนุนปรัชญาของรอสส์ด้วยความท้อแท้ที่แข็งแกร่งของการสนับสนุนทางการเงินที่ทันสมัยของเหรียญกษาปณ์เสื้อเชิ้ตและสัตว์เลี้ยงเจีย ฯลฯ ที่ทําจากมัน มันรู้สึกกระตุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะเปลี่ยนจากความรู้สึกโกรธแค้นไปสู่การสนับสนุนราวกับว่ามันไม่มีความคิดที่เด่นชัดมากขึ้นเกี่ยวกับคนเลวที่กลั่นแกล้งผู้ที่มีเจตนาดีกว่า อย่างไรก็ตามมันทําได้อย่างมีประสิทธิภาพตรวจสอบให้แน่ใจว่าเราไม่เห็นส่วนใดส่วนหนึ่งของมรดก Bob Ross ว่าน่ารัก ภาพยนตร์เรื่องนี้ทําให้ผมซาบซึ้งกับเส้นสีดําที่เขาตัดผ่านทิวทัศน์ที่เงียบสงบของเขาอย่างกล้าหาญเพียงเพื่อเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นต้นไม้ที่ให้ความลึกมากขึ้นกับภาพที่ใหญ่ขึ้น นอกจากนี้ยังทําให้ฉันต้องการหาวิธีที่มีจริยธรรมที่สุดในการดูตอน Bob Ross อีกครั้งโดยไม่ต้องสนับสนุน Bob Ross, Inc. Maggie Q และ Michael Keaton มีเคมีที่เซ็กซี่และฉับพลันซึ่งกันและกันใน “The Protégé” มันจะทําให้คุณหวังว่าการเชื่อมต่อของพวกเขาอยู่ในบริการของภาพยนตร์ที่ดีขึ้น แต่พวกเขากลับกระเด้งกันซึ่งมักจะค่อนข้างแท้จริง – ในความสามารถนี้ แต่ในที่สุดก็ลืมแอ็คชั่นระทึกขวัญในช่วงปลายฤดูร้อนภาพยนตร์จากผู้กํากับมากประสบการณ์มาร์ตินแคมป์เบลล์ซึ่งสายเลือดผู้เดินทางรวมถึงพันธบัตรคู่ (“GoldenEye,” “Casino Royale”) คู่ของ Zorros และการดัดแปลง “Green Lantern” Ryan Reynolds ทําให้ความสนุกสนานของตัวเองสําหรับการแสดงในมีฉากต่อสู้ที่มั่นคงบางฆ่า gnarly ไม่กี่และการเดินเท้าหายใจ “The Protégé” นั้นลื่นไหลและลื่นไหลและต่อเนื่องระหว่างการเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งและประเภทเป็นประเภท นอกจากนี้ยังเป็นตลกคู่หูที่ไม่ตรงกันและความรักที่ถึงวาระ แต่สิ่งที่มันเกี่ยวกับ – การแก้แค้นสําหรับการฆ่าล้างแค้นของการลอบสังหารอายุ 30 ปี – ไม่น่าสนใจเท่ากับใครและนั่นคือตัวละครของ Maggie Q เว็บสล็อตเว็บตรง สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ 1 บาท
