ดังนั้น McGregor จึงต้องเลี้ยงตัวอ่อนโดยไม่มีโฮสต์ สล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ไม่มีขั้นต่ำ หลังจาก 18 วันในตู้ฟักไข่ที่มีค็อกเทลสำหรับเพาะหอยแมลงภู่ทำเองของ McGregor ตัวอ่อนประมาณ 1,600 ตัวรอดชีวิตและกลายเป็นตัวอ่อนได้ พวกเขาถูกย้ายไปยังรางน้ำที่ปกคลุมด้วยตะกอนด้วยกระแสน้ำเย็นเพื่อจำลองแม่น้ำ ภายในเวลาไม่กี่เดือน กโลชิเดียได้เติบโตจนมีขนาดเท่ากับนิเกิล ซึ่งใหญ่พอที่จะอยู่รอดได้ในป่า
แม็คเกรเกอร์แบ่งของที่ริบได้ “มันเสี่ยงเกินไปสำหรับฉันที่จะเก็บมันไว้ทั้งหมด”
เขากล่าว เขาส่งกลุ่มหอยแมลงภู่กลับข้ามภูเขาไปยังโรงงานสองแห่งในเวอร์จิเนีย หนึ่งคือศูนย์อนุรักษ์สัตว์ป่าน้ำ ซึ่ง Colletti และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาและเพาะเลี้ยงหอยสองฝา ในปีปกติ นักวิจัยได้ปล่อยหอยแมลงภู่ที่ปลูกในห้องแล็บมากถึง 10,000 ตัว คิดเป็น 10 สายพันธุ์
คอลเล็ตติบอกว่าเธอเห็นสัญญาณแห่งความหวังสำหรับปืนไรเฟิลกระบอกสีทอง วันนี้ ลูกของหอยแมลงภู่สามตัวที่เธอพบในปี 2559 กำลังผลิตกลอชิเดียในห้องปฏิบัติการ “พวกเขาสามารถถูกกักขังได้” เธอกล่าว Lane เพิ่งส่งรูปถ่ายของหลานตัวอ่อนเหล่านั้นไปให้ McGregor คอลเล็ตติและเลนหวังว่าหอยแมลงภู่ที่ปล่อยลงแม่น้ำจะทำได้เช่นกัน
มีเรื่องราวความสำเร็จอื่น ๆ กระจัดกระจายที่เกิดขึ้นจากโครงการหอยแมลงภู่ล่าสุด จอห์นสันในแอละแบมาใช้เวลาหลายปีในการศึกษาลิลลิพุตสีซีด ( Toxolasma cylindrellus )
หลังจากทำงานมานานกว่าสองปี จอห์นสันตรึงปลาปักเป้าทางเหนือ ( Fundulus catenatus ) ซึ่งดูเหมือนปลาซิวรุ่นใหญ่และสวยกว่าในฐานะเจ้าบ้านของปลาช่อนสีซีด เมื่อเขาเชื่อมโยงนั้นแล้ว จอห์นสันก็เริ่มรบกวนปลาโฮสต์เพื่อปลูกฝังประชากรใหม่ของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์
ยังมีความเสี่ยงสูง เมื่อปีที่แล้ว จอห์นสันได้ขยายพันธุ์หอยมุกหายากของหลุยเซียน่าประมาณ 5,000 ตัว ( Margaritifera hembeli ) แต่ก่อนจะปล่อยเด็กลงแม่น้ำหลุยเซียน่า ภัยพิบัติก็เกิดขึ้น ในเช้าวันที่ร้อนผิดปกติ อุณหภูมิของน้ำที่ไหลเข้าสู่สนามแข่งของเขาเพิ่มสูงขึ้น ฆ่าหอยแมลงภู่หลายพันตัวก่อนที่นักวิจัยจะปิดวาล์ว “วันแย่ๆ วันหนึ่งอาจทำให้งานหลายปีพังได้” จอห์นสันกล่าว
เขาเหลือเพียงสัตว์ประมาณ 100 ตัวเพื่อคืนสู่ธรรมชาติ
แต่สัตว์เหล่านั้นเจริญรุ่งเรืองในห้องทดลอง จอห์นสันได้ขยายพันธุ์พืชใหม่และวางแผนที่จะฟื้นฟูพวกมันให้กลับเป็นที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติในปีหน้า เขาพูดเร็วเกินไปที่จะประกาศชัยชนะ แต่เขามีความหวัง
เป้าหมายสูงสุดในการอนุรักษ์หอยแมลงภู่ จอห์นสันกล่าว คือการขยายพันธุ์สัตว์ที่สามารถดำเนินวงจรชีวิตทั้งหมดได้ นั่นหมายถึงกลอชิเดียจะไปหาปลาที่เป็นที่อยู่อาศัย อยู่รอดในวัยเยาว์ที่วุ่นวาย และโตเต็มที่พอที่จะสืบพันธุ์ได้ ในป่า กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาสองสามสัปดาห์ถึงสองสามเดือน ในห้องแล็บ สเกลเวลาจะใหญ่กว่า “มันเป็นความพยายามที่ยาวนานหลายทศวรรษ” เขากล่าว
หอยแมลงภู่ทองคำรุ่นต่อไปหลายร้อยตัวกลับมาถึงบ้านแล้ว โดยมีประชากรสองแห่งในแม่น้ำ Clinch และอีกหนึ่งแห่งอยู่ใน Indian Creek ตั้งแต่ปี 2017 หอยแมลงภู่เหล่านี้มีขนาดประมาณหนึ่งในสี่แม้ว่าบางตัวจะใหญ่กว่า จากจำนวน 700 ตัวที่ Lane, Colletti และตัวอื่นๆ ถูกติดตั้งในป่า หลายคนเสียชีวิตและบางคนไม่ได้ระบุ แต่นักวิจัยประเมินว่าประมาณ 300 ยังมีชีวิตอยู่
นักวิทยาศาสตร์ได้วางช่องสัญญาณบนหอยแมลงภู่ประมาณ 100 ตัว และทุกๆ ปี Lane และ Colletti จะกลับมาเพื่อสำรวจสำมะโนประชากร โดยโบกอุปกรณ์ที่ดูเหมือนเครื่องตรวจจับโลหะเหนือผิวน้ำและรอเสียงร้องที่น่าพอใจซึ่งบ่งชี้ว่าพบเปลือกหอยที่ปลูกในห้องปฏิบัติการ .
สำหรับตอนนี้ การช่วยชีวิตเปลือกหอยสีทองยังคงเป็นข่าวดี แต่ Lane กล่าวว่านักมาลาวิทยาต้องระมัดระวังตัว “สิ่งนี้ทำให้เรามีเวลา แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราจะตบหลังตัวเองแล้วหยุดได้” เพื่อให้แน่ใจว่าการอยู่รอดของสายพันธุ์ นักชีววิทยาจะต้องทำการเก็บเกี่ยวกลอชิเดียต่อไป เลี้ยงหอยแมลงภู่ไปยังระยะที่ยังเป็นเด็ก และนำพวกมันกลับคืนสู่ธรรมชาติทุกปี เป้าหมายสูงสุดคือการสร้างประชากรที่สามารถดำรงชีวิตและขยายพันธุ์ได้โดยปราศจากการแทรกแซงของมนุษย์ เซรั่มสำหรับกระต่าย หรือการผ่าตัดฉุกเฉินนอกร้านแมคโดนัลด์ในชนบท สล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ไม่มีขั้นต่ำ
